De reddingshonden

Op 12 augustus hebben we iets gedaan wat we nog nooit eerder gedaan hadden: we deden een simulatie met reddingshonden. Onze kleine groep, een aantal leden en vier leiders van ons JRK (dat van Borsbeek- Wommelgem), werd opgesplitst en we kregen allemaal een rol die we zo goed mogelijk moesten spelen.

Sommigen van ons hadden voor het acteerwerk een wonde nodig, aangezien we straks door de leden van het Rode Kruis geholpen zouden worden. Nadat de wel heel echt lijkende wonden gegrimeerd waren, mochten we allemaal een plek uitkiezen in het bos om ons te verstoppen. De oefening ging immers door in de openluchtdelen van het fort van Wommelgem, waardoor we een ruime keuze hadden aan verstopplaatsen.

We hadden de honden al van ver gezien, die zagen er heel energiek en enthousiast uit. Ongeduldig (en toch ook wel een beetje zenuwachtig) zaten we te wachten om onze rol te spelen. Mijn rol was een apathisch meisje, dat in shock was doordat ze haar vriendin van een helling had zien vallen. Na tien minuten te hebben gewacht, hoorden we de honden aankomen. Toegegeven, ik werd even bang toen ik het dier snel op me af zag lopen, maar al snel werd duidelijk dat het me geen kwaad zou doen.

Ik deed nog steeds alsof ik in shock was (wat toch niet altijd even goed lukte), toen de hulpverleners me kwamen helpen. Ze waren heel aardig en namen me mee naar een plek in de schaduw, om even te bekomen. Het duurde niet lang voor de rest van mijn groep ook gevonden werd en we allemaal (nadat we elkaar opgewekt hadden ingelicht over onze ervaring) een tweede rol kregen, om het nog eens te doen.

Sommigen van ons moesten gered worden met behulp van de brandweer, die ook aanwezig was. Dat was heel indrukwekkend om te zien, aangezien ze daar een imposante hijskraan voor gebruikten. Ik had nog nooit gezien hoe ze dat nu precies deden, waardoor ik van deze ervaring ook wel veel geleerd heb. Het voelde goed om met zo'n grote groep een oefening te doen met de honden, aangezien we er allemaal een voordeel uit haalden. Voor ons was het leuk en leerzaam om zo'n reddingsoperatie te zien, voor het Rode Kruis was het natuurlijk een goede oefening en ik veronderstel dat de honden zelf er ook wat van geleerd hebben.

Wat mij betreft is het dan ook zeker voor herhaling vatbaar! Ik had voor we eraan begonnen ook niet verwacht dat het zo'n groot gebeuren zou zijn. Er komt veel meer bij kijken dan je verwacht. Er waren een heleboel mensen aanwezig, en er waren computers en satellieten, walkietalkies en camera's. De meeste oefeningen werden dan ook gefilmd, zodat we er later nog eens op kunnen terugkijken. Ik ben er vrij zeker van dat iedereen, niet enkel onze groep, ervan genoten heeft.

Toegegeven, we hadden wel geduld nodig voor een oefening goed kon beginnen. De honden zijn immers wel even bezig met zoeken, aangezien we op een groot terrein verspreid zaten. Maar dat was het helemaal waard.

Ik raad iedereen dan ook aan dit eens te doen als je er de kans voor krijgt!

Nele Daems – vrijwilliger Jeugd Rode Kruis Borsbeek-Wommelgem