En doe de groetjes aan de Queen

“En doe de groetjes aan de queen!” Dit waren de meest gehoorde afscheidswoorden bij mijn vertrek naar Engeland, samen met  “Veel plezier in Londen!” waarna ik zei “ Bedankt! Ik ga wel naar Sheffield”. “Sheffield?” antwoordden ze dan, op een iets minder enthousiaste toon dan wanneer ze Londen hadden vermeld, “ Zegt me niks, ik ken alleen Mr. Sheffield uit die serie The Nanny”.

En zo vertrok ik, gepakt en gezakt, richting Engeland, richting Sheffield, een nobele onbekende stad ongeveer in het midden van de Britse eilanden. Ik had me op voorhand goed voorbereid:

  • Kijken naar ‘the full monty’, naar mijn weten de enige beschikbare film opgenomen in Sheffield – CHECK (gaat over een groepje werkloze mannen die door een gebrek aan andere jobs besluiten om chippendale te worden, amusement verzekerd!)
  • Een foto van het Britse koningshuis bekijken, zodat ik ze zou herkennen wanneer ik ze op straat zou tegenkomen - CHECK
  • En vooral: me inlezen over het Britse Rode Kruis en te weten komen dat die veel gelijkenissen vertoond met het Rode Kruis in Vlaanderen, maar ook heel verschillend is – CHECK

Uiteindelijk zou ik de queen nooit tegenkomen, zag de stad er anders uit dan in de film en was meedraaien bij het Britse Rode Kruis niet wat ik ervan verwacht had… Het draaide heel anders uit … namelijk, nog veel beter, leuker en avontuurlijker! Het Britse Rode Kruis was een van de meest inspirerende leerscholen ooit en Sheffield is een verborgen diamant, met een prachtig natuurgebied naast de deur en een rits geweldige inwoners die je de queen op slag doen vergeten.

Als EVS vrijwilliger (European Voluntary Service), startte ik in september voor een heel jaar bij het Britse Rode Kruis. Ik was niet alleen: ik had drie flatgenoten die op hetzelfde kantoor als EVS’er actief waren, zij kwamen uit Duitsland, Turkije en Portugal. Allemaal waren we tussen 18 en 28 jaar oud, dat maakte het heel leuk en divers. Verder waren er nog een 30-tal andere EVS’ers verspreid over heel Engeland in steden zoals Leeds, Londen en Liverpool. Hierdoor konden we elkaar bezoeken, veel van het land zien en van elkaar leren.

Tracing

We werkten mee op verschillende afdelingen: Independent Living, Refugee Support, International Family Tracing, …

Ik was actief bij International Family Tracing. Dit is een dienst die bestaat in bijna alle landen waar het Rode Kruis actief is. Wanneer mensen contact met familieleden verliezen door migratie, oorlog of een natuurramp, dan kunnen ze het Rode Kruis vragen om hen te helpen hun familielid op te sporen.
 
Ik werkte nauw samen met mijn manager en draaide mee in elke stap van het proces. Het belangrijkste: interviews afnemen en tracing formulieren invullen. Daarin vermeldden we alle informatie die relevant was voor de zoektocht en die het familielid ons wilde vertellen. Die formulieren verzonden we dan naar het hoofdkantoor in Londen. Vervolgens probeerden zij via hun contacten om de persoon in kwestie op te sporen en het verbroken contact te herstellen. Het Britse Rode Kruis kon daarbij bv. een beroep doen op de Britse overheid – wanneer een verloren familielid zich vermoedelijk in Groot-Brittannië bevond – of op de ICRC (International Committee of the Red Cross), dat tracingdiensten leidt in o.a. oorlogsgebieden.

Ik vond het heel speciaal om deel uit te maken van het tracing team, ik heb heel veel moedige mensen leren kennen en heb buitengewone dingen bijgeleerd. Gedurende het volledige jaar kon ik trainingen volgen en kon ik mezelf ontplooien naarmate ik de organisatie beter leerde kennen. Ik kon altijd doen wat ik het interessantste vond, mijn manager en al mijn andere collega’s waren heel fijn en steunden me in alles wat ik ondernam.

En het cliché klopt, wonen in een ander land is verrijkend. De Engelse cultuur heeft veel te bieden: de natuur is divers en nooit ver weg, geschiedenis wordt in Engeland zoals nergens in ere gehouden en er bestaan heel veel hobby’s die in Vlaanderen minder bekend zijn. Zo had ik een account op borrowmydoggy.com en kon ik wekelijks met een hond gaan wandelen waarvan de eigenaar minder tijd had, en ik zat ook in een writing group die elke maand bijeenkwam in de bibliotheek en waar ik boeken leerde schrijven.

Zowel het Rode Kruis (in Groot-Brittannië, Vlaanderen en daarbuiten) als Engeland heeft zoveel te bieden, iedereen kan er zich thuis voelen!

 Laura Suy